ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΝΟΣΟ ΤΟΥ PARKINSON: Η ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΚΛΙΜΑΚΩΝ

Περίληψη

Η κλινική αξιολόγηση του ασθενή με νόσο του Parkinson είναι δύσκολη, επειδή θα πρέπει ταυτόχρονα να αναγνωρισθούν και αξιολογηθούν ένα πλήθος από κινητικά και μη κινητικά συμπτώματα, η θεραπευτική τους απάντηση στις διάφορες μορφές θεραπείας, οι άμεσες και οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των φαρμάκων καθώς και η εξέλιξη της ίδιας της νόσου. Υπάρχουν πάρα πολλές κλίμακες και ερωτηματολόγια, που προσφέρουν τη δυνατότητα είτε ολοκληρωμένης γενικής εκτίμησης της βαρύτητας της νόσου, είτε αξιολόγησης συγκεκριμένων συμπτωμάτων ή δυσκολιών. Η Ενιαία Κλίμακα Αξιολόγησης της Νόσου του Parkinson (UPDRS) απετέλεσε τα τελευταία 25 χρόνια το σημαντικότερο μέσο γενικής αξιολόγησης των παρκινσονικών ασθενών, αλλά πρόσφατα αντικαταστάθηκε από τη βελτιωμένη μορφή της, την κλίμακα MDS-UPDRS. Ιδιαίτερα σημαντική θέση στην κινητική αξιολόγηση του παρκινσονικού ασθενή κατέχουν οι κλίμακες, που εξειδικεύονται στο βάδισμα π.χ.PIGB, Berg Balance Scale, Mini-BESTest, Functional Gait Assessment Freezing of Gait Questionnaire, Falls Efficacy Scale κ.ά. Οι επιπλοκές της θεραπείας μπορούν να αξιολογηθούν με ειδικά ερωτηματολόγια όπως τα Wearing-Off Questionnaires, με 9 ή 19 λήμματα και με διάφορες κλίμακες δυσκινησιών. Το ερωτηματολόγιο Non Motor Symptom Questionnaire (NMSQuest) και η κλίμακα Non Motor Symptom Scale (NMSS) χρησιμοποιούνται για την «ολιστική» αξιολόγηση των μη κινητικών συμπτωμάτων των παρκινσονικών. Επιπλέον μια σειρά εξειδικευμένων κλιμάκων προσφέρεται για την αναλυτική, ξεχωριστή, διερεύνηση ενός μη κινητικού συμπτώματος π.χ κλίμακες αξιολόγησης της κατάθλιψης, διαταραχών του αυτονόμου, της κόπωσης, των γνωσιακών λειτουργιών κ.λ.π. Τέλος σημαντική θέση κατέχουν και οι κλίμακες αξιολόγησης της ποιότητας ζωής (π.χ. PDQ-39),που δίνουν στον κλινικό την εικόνα της νόσου από τη σκοπιά του αρρώστου.