ΠΙΛΗΨΙΑ ΚΑΙ ΨΥΧΩΣΗ

Περίληψη

Η επιληψία, νόσος γνωστή από την αρχαιότητα, αποτελεί συχνή νευροψυχιατρική πάθηση. Οι ψυχιατρικές διαταραχές που συνυπάρχουν σε αυτούς τους ασθενείς καλύπτουν σχεδόν όλο το φάσμα της ψυχοπαθολογίας και αποτελούν αντικείμενο εκτεταμένης έρευνας και μελέτης.
Οι ψυχώσεις μπορούν να εμφανιστούν τόσο ως μεσοκρισικές ψυχωτικές διαταραχές όσο και ως ψυχωτικά φαινόμενα σε άμεση χρονική συσχέτιση είτε με το επεισόδιο της επιληπτικής κρίσης ή με την αντιεπιληπτική αγωγή που λαμβάνει ο ασθενής.
Η αναγνώριση και η κατανόηση των ψυχώσεων στους ασθενείς με επιληψία βοηθά στην έγκαιρη διάγνωση και στην καλύτερη αντιμετώπιση. Με αυτό τον τρόπο, προλαμβάνεται η επιδείνωση της υγείας και της ποιότητας ζωής των ασθενών και εξοικονομούνται χρήματα από την αποφυγή της νοσηλείας τους. Επιπλέον, η συνεργασία νευρολόγου και ψυχιάτρου σε αυτές τις περιπτώσεις εξασφαλίζει την παροχή πληρέστερης, απαρτιωμένης φροντίδας των ασθενών με επιληψία σε ένα ολιστικό, βιοψυχοκοινωνικό πλαίσιο.
Η εργασία αποτελεί ανασκόπηση της βιβλιογραφίας και στοχεύει στην περιγραφή της συχνότητας, της κλινικής εικόνας και της αιτιοπαθογένεσης των ψυχώσεων που μπορεί να εμφανιστούν στους ασθενείς με επιληψία. Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στη μεσοκρισική και στη μετακρισική ψύχωση λόγω της συχνότητας, της βαρύτητας και της επίδρασής τους στη ζωή των ασθενών και των οικογενειών τους.