ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΕΝΔΟΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΩΝ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕΏΝ ΓΙΑ ΕΝΔΟΦΛΕΒΙΑ ΘΡΟΜΒΟΛΥΣΗ ΚΑΙ ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΘΡΟΜΒΕΚΤΟΜΗ

Περίληψη

Εισαγωγή: Η αποτελεσματικότητα της ενδοφλέβιας θρομβόλυσης (ΕΦΘ) και της μηχανικής θρομβεκτομής (ΜΧΘ) στα ισχαιμικά αγγειακά εγγεφαλικά επεισόδια μειώνεται με το πέρασμα του χρόνου από την
έναρξη των συμπτωμάτων. Συνεπώς, έχουν περιγραφεί διαδικαστικά μέτρα που μειώνουν τον χρόνο από την
προσέλευση του ασθενούς έως την χορήγηση της ΕΦΘ («Door-to-needle» – DtN). Δοκιμάσαμε την εφαρμοσιμότητα τέτοιων καλά περιγεγραμμένων διαδικαστικών αλλαγών σε ένα πανεπιστημιακό νοσοκομείο της
Γερμανίας. Παράλληλα περιγράφουμε την επιπλέον προσπάθεια εφαρμογής αλλαγών σε πρωτόκολλο μηχανικής θρομβεκτομής με σκοπό τη μείωση του χρόνου «Door-to-Groin Puncture» (DtG).
Μέθοδος: Το υπάρχον πρωτόκολλο αντιμετώπισης ΑΕΕ στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο St. Josef Hospital του Bochum αξιολογήθηκε και αναδομήθηκε εντός τεσσάρων μηνών με στόχο τη μείωση του χρόνου (DtN) και (DtG). Μεταξύ άλλων, εφαρμόσαμε τις ακόλουθες βασικές αλλαγές:
– Ενημέρωση του τμήματος επειγόντων περιστατικών (ΤΕΠ) από τον προνοσοκομειακό ιατρό ή από τους
διασώστες του ΕΚΑΒ αντίστοιχα.
– Απευθείας ενημέρωση του προσωπικού του αξονικού τομογράφου και του αναισθησιολόγου από την
ομάδα του ΤΕΠ για την άφιξη του ασθενή.
– Άμεση μέτρηση της τιμής INR μέσω φορητής συσκευής στο ΤΕΠ («Point of Care measurement»).
– Εφαρμογή της ΕΦΘ στην αίθουσα του αξονικού τομογράφου.
Στη συνέχεια συγκρίναμε το μητρώο των ασθενών που έλαβαν θεραπεία με ΕΦΘ και ΜΧΘ τους 11 μήνες
μετά την εφαρμογή αυτών των μέτρων με τα δεδομένα ασθενών των δύο προηγούμενων χρώνων.
Αποτελέσματα: 76 ασθενείς έλαβαν θεραπεία με ΕΦΘ ή/και ΜΧΘ τους 11 μήνες μετά την εφαρμογή του
πρωτοκόλλου ενώ 129 τα δύο χρόνια πριν την εφαρμογή. Ο μέσος χρόνος DtN μειώθηκε από 53 ± 20 σε
36±16 λεπτά. Το ποσοστό των ασθενών με DtN ≤ 30min αυξήθηκε από 7.9% σε 44.8%. Επιπλέον ο μέσος
χρόνος DτG για ΜΧΘ μειώθηκε από 86 ± 36 σε 72 ± 25 λεπτά. Το ποσοστό των ασθενών με DtG ≤ 60min
αυξήθηκε από 18.1% σε 34.5%.
Συμπεράσματα: Καταφέραμε να αναδείξουμε την δυνατότητα ενός βελτιστοποιημένου μοντέλου ΕΦΘ
εντός τεσσάρων μηνών. Επιπλέον αναδείξαμε τα αποτελέσματα των μέτρων αυτών στην μείωση του χρόνου
DtG για ΜΧΘ. Με την συνεργασία των εξωνοσοκομειακών Ιατρών, του ΤΕΠ και της Stroke Unit πετύχαμε
ταχύτερη εφαρμογή ΕΦΘ και ΜΧΘ. Οι περιγραφές διαδικαστικών αλλαγών ως προς την βελτιστοποίηση
θεραπευτικών πρωτοκόλλων οξείας αντιμετώπισης ΑΕΕ από κλινικές του εξωτερικού, μπορούν να μεταφερθούν επιτυχώς και σε άλλες χώρες.