ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΝΕΥΡΟΨΥΧΙΑΤΡΙΚΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΝΟΣΗΛΕΥΟΜΕΝΩΝ ΑΝΟΪΚΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΣΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΡΥΘΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ»

Περίληψη

Η άνοια είναι μία συχνή νόσος με σημαντικό αντίκτυπο τόσο στους συγγενείς του ασθενούς όσο και στην κοινωνία. Ωστόσο πολλές φορές δεν είναι τόσο η απώλεια μνήμης που δημιουργεί πρόβλημα στην καθημερινότητα του ασθενούς και της οικογένειάς του όσο τα συμπεριφορικά συμπτώματα (απάθεια, κατάθλιψη, άγχος, παραλήρημα) που συνοδεύουν τη νόσο. 
Ο σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η καταγραφή της συχνότητας των νευροψυχιατρικών εκδηλώσεων που συχνά συνοδεύουν τα κυριότερα ανοϊκά σύνδρομα που συναντάμε στην καθημερινή κλινική πράξη καθώς και της ψυχολογικής επιβάρυνσης των φροντιστών και κατά συνέπεια η εξαγωγή συμπερασμάτων για τον επιπολασμό τους και τη συσχέτισή τους με το ιστορικό των ασθενών.
Πραγματοποιήθηκε μια συγχρονική μελέτη σε 70 νοσηλευόμενους ασθενείς με άνοια της Νευρολογικής και της Α’ Παθολογικής κλινικής του νοσοκομείου «Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός» και στους φροντιστές τους. Χρησιμοποιήθηκε ένα ανώνυμο ερωτηματολόγιο καταγραφής των δημογραφικών στοιχείων των ασθενών και του ιατρικού ιστορικού τους, το ερωτηματολόγιο Mini Mental test (MMSE) για την αξιολόγηση της νοητικής τους κατάστασης και το Neuropsychiatric Inventory (NPI) για την καταγραφή των νευροψυχιατρικών συμπτωμάτων (ΝΨΣ) και της ψυχολογικής επιβάρυνσης των φροντιστών. Η στατιστική ανάλυση έγινε με το πρόγραμμα SPSS 24.0. Με βάση τα αποτελέσματα του MMSE το 41,4% εμφανίζει σοβαρού βαθμού άνοια, το 48,6% μέτριου βαθμού ενώ ελαφριά και ήπιου βαθμού το 10%. Το 98,6% των συμμετεχόντων εμφανίζει τουλάχιστον ένα νευροψυχιατρικό σύμπτωμα με συχνότερο την απάθεια και με τη βαρύτητα των συμπτωμάτων να είναι μεγαλύτερη στους ασθενείς με προχωρημένη άνοια. Ακόμη παρατηρήθηκε ότι τόσο οι αναστολείς ακετυλοχολινεστεράσης όσο και τα ψυχοτρόπα φάρμακα σχετίζονταν με μειωμένη βαρύτητα των νευροψυχιατρικών συμπτωμάτων αλλά και με μειωμένη ψυχολογική επιβάρυνση των φροντιστών.
Η έγκαιρη διάγνωση των νευροψυχιατρικών συμπτωμάτων σε ανοϊκούς ασθενείς και η εφαρμογή στοχευμένων φαρμακευτικών παρεμβάσεων μπορεί να συμβάλλει στη μείωση της ψυχολογικής επιβάρυνσης τόσο του ασθενούς όσο και του φροντιστή του.