Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΟΞΕΙΔΩΤΙΚΟΥ ΣΤΡΕΣ ΣΤΗ ΝΟΣΟ ΑΛΤΣΧΑΙΜΕΡ : ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ

Περίληψη

Ο εγκέφαλος είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος στο οξειδωτικό στρες και αυτό οδηγεί, με την πρόοδο της ηλικίας, σε εκτεταμένες βλάβες από τη δημιουργία τοξικών προϊόντων όπως τοξικά επίπεδα μετάλλων, βλάβη του DNA και ελλείμματα στον μεταβολισμό των πρωτεϊνών. Στη νόσο του Αλτσχάιμερ (AD) ανιχνεύονται στον εγκέφαλο υψηλές ποσότητες ενεργών ειδών οξυγόνου και βιοδραστικών μετάλλων όπως ο χαλκός, ο σίδηρος, ο ψευδάργυρος και το μαγνήσιο, τα οποία μπορούν να οδηγήσουν στη συσσώρευση β-αμυλοειδούς στις πλάκες και πρωτεΐνης ταυ στα νευροϊνιδιακά τολύπια.

Ο σκοπός της εργασίας είναι να παρουσιάσουμε πρόσφατα βιβλιογραφικα δεδομένα σχετικά με το ρόλο του οξειδωτικού στρες στην εξέλιξη της γήρανσης και της νόσου Αλτσχάιμερ, ξεκινώντας με την παραγωγή των αντιδραστικών ειδών του οξυγόνου ως υποπροϊόντα της μιτοχονδριακής αναπνοής.

Το οξειδωτικό στρες παίζει βασικό ρόλο στην AD κυρίως μέσω της παραγωγής των ελευθέρων ριζών που παράγονται από τα δυσλειτουργικά μιτοχόνδρια  ως υποπροϊόν της αναπνοής οδηγώντας σε βλάβη του DNA, κυρίως του μιτοχονδριακού,  που υπερβαίνει κατά πολύ τη βλάβη στον ηλικιωμένο εγκέφαλο. Η δυσλειτουργική επιδιόρθωση του DNA συμβάλλει περαιτέρω στην εξέλιξη της νόσου. Το οξειδωτικό στρες μπορεί επιπλέον να προκαλέσει επιγενετικές τροποποιήσεις.

Οι συνδιασμοί αντιοξειδωτικών θεραπειών, δίνοντας προσοχή στη δοσολογία και τη διάρκεια της θεραπείας αφού κάποιες φορές περιγράφονται και αρνητικά αποτελέσματα,  διατροφή  πλούσια σε αντιοξειδωτικά,  ο υγιεινός τρόπος ζωής, και η σωματική άσκηση πρέπει να εφαρμόζονται με προσεκτικό τρόπο ώστε να αποβούν ωφέλιμα.