ΘΕΡΑΠΕΊΑ ΤΗΣ ΜΥΑΣΘΕΝΕΊΑΣ

Περίληψη

Οι ασθενείς με αυτοάνοση μυασθένεια gravis θα πρέπει προ της έναρξης της θεραπείας, να υποβάλλονται σε πλήρη ανοσολογικό, κλινικό και απεικονιστικό έλεγχο επειδή η αντιμετώπιση ποικίλλει ανάλογα με τα ειδικά αντισώματα (π.χ. AchR + η MusK + MG), την κλινική εικόνα (π.χ. οφθαλμική η γενικευμένη, πρώιμης η όψιμης έναρξης) και τα απεικονιστικά ευρήματα (θυμωματώδης ή μη). Οι περισσότεροι ασθενείς απαντούν ικανοποιητικά στο συνδυασμό αντιχολινεστερασικών και ανοσοκατασταλτικών σκευασμάτων. Τα πλέον αποτελεσματικά ανοσοκατασταλτικά είναι τα κορτικοστεροειδή και η αζαθειοπρίνη. Αρκετοί ασθενείς όμως θα χρειασθούν και άλλα σκευάσματα δεύτερης και τρίτης επιλογής. Η θυμεκτομή επιβάλλεται σε ασθενείς μέ θύμωμα και συνιστάται σε ασθενείς με πρώιμης έναρξης γενικευμένη μυασθένεια. Η ενδοφλέβια χορήγηση ανοσοσφαιρινών και η πλασμαφαίρεση ενδείκνυται σε ασθενείς με μυασθενική κρίση η ασθενείς με σοβαρή επιδείνωση μαζί με μεγάλες δόσεις κορτικοστεροειδών. Λόγω της χρονιότητας της νόσου και άρα του μεγάλου κόστους και των σοβαρών παρενεργειών των ανωτέρω σκευασμάτων, νέοι βιολογικοί παράγοντες με εξειδικευμένη δράση δοκιμάζονται σήμερα σε κλινικές μελέτες στη μυασθένεια και σε άλλα αυτοάνοσα νοσήματα.