Ικανοποίηση από τη θεραπεία και ποιότητα ζωής ασθενών με υποτροπιάζουσα διαλείπουσα πολλαπλή σκλήρυνση που λαμβάνουν νοσοτροποποιητική θεραπεία πρώτης γραμμής με ιντερφερόνη βήτα: Η μελέτη παρατήρησης «RESPOND»

Συγγραφείς

  • Ν. Βλαϊκίδης
  • Ε. Κουτσουράκη
  • Δ. Μητσικώστας
  • Π. Παπαθανασόπουλος
  • Α. Ταβερναράκης
  • Π. Κούντρα
  • Ν. Φάκας
  • Α. Ανδριανάκη
  • Μ. Κατσάρα
  • Χ. Βαρούνης
  • Μ. Βικελής
  • Γ. Βλάχος

Λέξεις-κλειδιά:

Υποτροπιάζουσα διαλείπουσα πολλαπλή σκλήρυνση, ιντερφερόνη βήτα, ικανοποίηση από τη θεραπεία, ποιότητα ζωής, TSQM, ΕQ-5D-3L

Περίληψη

Υπόβαθρο: Oι νοσοτροποποιητικές αγωγές, με κυριότερο εκπρόσωπο την ιντερφερόνη βήτα, αποτελούν
τον ακρογωνιαίο λίθο στην πρώτης γραμμής θεραπεία για την αντιμετώπιση της υποτροπιάζουσας διαλείπουσας πολλαπλής σκλήρυνσης (RRMS). Παράγοντες όπως οι ανεπιθύμητες ενέργειες και η ευκολία λήψης
αυτών των θεραπειών επηρεάζουν άμεσα την ποιότητα ζωής των ασθενών και την ικανοποίησή τους από τη
θεραπεία.
Μεθοδολογία: Η παρούσα πολυκεντρική, συγχρονική, επιδημιολογική μελέτη διεξήχθη στην Ελλάδα μεταξύ Φεβρουαρίου και Δεκεμβρίου 2012 υπό συνθήκες καθημερινής πρακτικής με στόχο να αποτυπώσει
την ικανοποίηση από την θεραπεία και την ποιότητα ζωής ασθενών με RRMS υπό θεραπεία με ιντερφερόνη
βήτα τουλάχιστον ένα έτος προ της ένταξης στη μελέτη, μέσω της χρήσης των ερωτηματολογίων TSQM v1.4
(Treatment Satisfaction Questionnaire for Medication) και Euro-Qol 5 Dimensions (ΕQ-5D-3L) αντίστοιχα.
Αποτελέσματα: Στη μελέτη εντάχθηκαν 178 ασθενείς (μέση ηλικία 39,7±5,6 έτη, 70,2% γυναίκες) με διάρκεια νόσου 7,4±6,6 έτη και ιστορικό 1,2±0,6 υποτροπών κατά το τελευταίο έτος από 13 ερευνητές. Το
59,6% λάμβανε θεραπεία με ιντερφερόνη βήτα-1a (IFNβ-1a) ενώ το 40,4% με IFNβ-1b. Η μέση βαθμολογία
TSQM (μέγιστη βαθμολογία=100) ήταν 62,9 για τη «συνολική ικανοποίηση», και 62,5, 61,9 και 61,1 για την
«αποτελεσματικότητα», τις «ανεπιθύμητες ενέργειες» και την «ευκολία στη χρήση» αντίστοιχα. Αναφορικά με
την ποιότητα ζωής, 71,9% και 53,9% των ασθενών ανέφεραν μέτριο/υπερβολικό «άγχος/θλίψη» και «πόνο/
δυσφορία», αντίστοιχα, ενώ 70,8% ανέφεραν προβλήματα σχετικά με την «κινητικότητα» και 56,7% με τις
«συνήθεις δραστηριότητες».
Συμπεράσματα: Οι ασθενείς ήταν γενικά ικανοποιημένοι από τη θεραπεία τους. Χαμηλότερη ικανοποίηση
συσχετίστηκε με τη δυσκολία χρήσης της θεραπείας. Εντούτοις φαίνεται να υπάρχει περιθώριο βελτίωσης της
ικανοποίησης από τη θεραπεία, καθώς και της ποιότητας ζωής των πασχόντων από RRMS.

Λήψεις

Δημοσιευμένα

01-04-2015

Τεύχος

Ενότητα

Research article