ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΧΩΡΟΧΡΟΝΙΚΩΝ ΠΑΡΑΜΕΤΡΩΝ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΒΑΔΙΣΗΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΑΝΟΙΑ ΣΤΗ ΝΟΣΟ ALZHEIMER

Περίληψη

Εισαγωγή: Στους ασθενείς με άνοια εκτός από την έκπτωση στις γνωστικές λειτουργίες φαίνεται να επηρεάζονται και οι κινητικές δεξιότητες. Η μελέτη της βάδισης αποτελεί ένα σημαντικό πεδίο άντλησης πληροφοριών. Η βάδιση αξιολογείται μέσω χωρικών, χρονικών και συνδυασμένων χωροχρονικών παραμέτρων. Οι τιμές των παραμέτρων αυτών, διαφοροποιούνται κατά την ταυτόχρονη εκτέλεση δεύτερου στόχου.
Σκοπός: Η αξιολόγηση των μεταβολών στις χωροχρονικές παραμέτρους κατά τη βάδιση υπό τέσσερις συνθήκες, την απλή βάδιση, τη βάδιση με απλό και σύνθετο κινητικό στόχο και τη βάδιση υπό την επίδραση γνωστικού στόχου σε ασθενείς με νόσο Alzheimer.
Μέθοδος: Συμμετείχαν 20 ασθενείς με πιθανή νόσο Alzheimer [1] με μ.ο. ηλικίας 72.9 ± 2 έτη. Οι ασθενείς βαθμολογήθηκαν στην κλίμακα MMSE με σκορ μεταξύ 16-23/30. Η βάδιση των ασθενών αξιολογήθηκε μέσω ενός συστήματος εμβιομηχανικής ανάλυσης και κλήθηκαν να βαδίσουν με την φυσική τους ταχύτητα, εκτελώντας ικανό αριθμό επαναλήψεων (10), υπό όλες τις συνθήκες βάδισης. Οι χρονικές παράμετροι που αξιολογήθηκαν ήταν η διάρκεια του διασκελισμού (sec), η διάρκεια ενός βήματος (sec), η διάρκεια διπλής στήριξης (sec) και η διάρκεια μονής στήριξης (sec). Οι χωρικές παράμετροι που μελετήθηκαν ήταν το μήκος διασκελισμού και το μήκος βήματος. Υπολογίστηκαν παράλληλα, οι συνδυασμένες χωροχρονικές παράμετροι, η συχνότητα (βήματα/λεπτό) και η ταχύτητα βάδισης (m/sec). Για τη στατιστική ανάλυση των παραπάνω μεταβλητών εφαρμόστηκε ανάλυση διακύμανσης για επαναλαμβανόμενες μετρήσεις με παράγοντες επανάληψης τη συνθήκη βάδισης ενώ για τον έλεγχο πολλαπλών συγκρίσεων, χρησιμοποιήθηκε το τεστ bonferroni, και το επίπεδο στατιστικής σημαντικότητας p < .05.
Αποτελέσματα: Η ταχύτητα καθώς και η συχνότητα της βάδισης παρουσίαζαν σημαντικά χαμηλότερες τιμές κατά τη βάδιση με διπλό γνωστικό στόχο σε σχέση με τις άλλες τρεις συνθήκες, Από την άλλη πλευρά, το μήκος διασκελισμού και το μήκος βήματος παρέμειναν ανεπηρέαστα από το είδος της επιδρούσας συνθήκης. Αύξηση εμφάνιζαν οι παράμετροι: διάρκεια βήματος, διάρκεια μονής και διπλής στήριξης κάτω άκρου κατά τη βάδιση με διπλό γνωστικό στόχο.
Συμπέρασμα: Η εφαρμογή ενός δεύτερου στόχου, κατά τη βάδιση ασθενών με άνοια επιδρά σημαντικά στις παραμέτρους βάδισης. Η επιβάρυνση αυτή είναι σημαντικά μεγαλύτερη στο γνωστικό στόχο έναντι του κινητικού. Ο έλεγχος της βάδισης με διπλό γνωστικό στόχο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στην αναγνώριση και εξέλιξη της δυσχέρειας στη βάδιση σε ασθενείς με άνοια.