ΙΝΟΜΥΑΛΓΙΑ. ΕΝΑ «ΑΤΥΠΟ» ΣΥΝΔΡΟΜΟ
Λέξεις-κλειδιά:
ινοµυαλγία, ευαίσθητα σηµεία, ηµιυπαισθησία, σύνδροµο χρόνιας κόπωσης, µείζων κατάθλιψη, κλίµακες hAmD-17, hAmA, wms-II, FIQ, Fss, γκαµπαπεντίνηΠερίληψη
Η ινοµυαλγία είναι µία χρόνια διαταραχή, η οποία χαρακτηρίζεται από διάχυτο µυϊκό άλγος και γενικευµένη παρουσία ευαίσθητων στην πίεση σηµείων. συχνή είναι η συνύπαρξη της µε το σύνδροµο χρόνιας κόπωσης, καθώς και µε ρευµατολογικά και ψυχιατρικά νοσήµατα. συχνά το σύνδροµο ινοµυαλγίας εκλαµβάνεται ως µέρος ενός συνόλου διαφορετικών αλληλεπικαλυπτοµένων συνδρόµων, στα οποία έχει δοθεί ο όρος «σύνδροµα κεντρικής ευαισθησίας» (“central sensitivity syndromes”, css). Όσον αφορά την αιτιοπαθογένεια του, φαίνεται ότι σηµαντικό ρόλο διαδραµατίζει η δυσλειτουργία νευροδιαβιβαστών, οι οποίοι συνδέονται µε τη διαβίβαση µηνυµάτων πόνου, όπως η σεροτονίνη (5-hT) και η νορεπινεφρίνη (nE), καθώς και το πεπτίδιο P και το γλουταµινικό οξύ. Παρουσίαση περιστατικού. πρόκειται για ασθενή, 32 ετών, η οποία παρουσίασε αιφνίδια εγκατάσταση ηµιυπαισθησίας µε συνοδούς παραισθησίες και µυϊκού άλγους µε χαρακτηριστική εντόπιση στο αριστερό ηµιµόριο του σώµατος. ή συµπτωµατολογία επιµένει τα τελευταία τρία έτη και επιπλέον η ασθενής παρουσιάζει χρόνια κόπωση, διαταραχές ύπνου και αίσθηµα έκπτωσης της προσοχής και της πρόσφατης µνήµης. ή ασθενής υποβλήθηκε σε ποικίλες παρακλινικές εξετάσεις, οπότε αποκλείσθηκαν οι νευρολογικές, ρευµατολογικές και λοιµώδεις νόσοι. ή διάγνωση της ινοµυαλγίας τέθηκε αρκετά όψιµα, µετά από τρία έτη, και η θεραπεία µε συνδυασµό γκαµπαπεντίνης και γνωστικών-συµπεριφορικών τεχνικών οδήγησε σε σηµαντικό περιορισµό των συµπτωµάτων άλγους και κόπωσης. Συζήτηση. ή ασθενής παρουσιάζει τα βασικά διαγνωστικά κριτήρια για την ινοµυαλγία. εντούτοις, η κλινική της εικόνα εµφανίζει κάποιες αξιοσηµείωτες ιδιαιτερότητες: α) η εντόπιση του άλγους, της παραισθησίας και των ευαίσθητων στην πίεση σηµείων αποκλειστικά στο αριστερό ηµιµόριο του σώµατος, β) η αιφνίδια εγκατάσταση των συµπτωµάτων και γ) η απουσία συνυπάρχουσας ψυχικής διαταραχής, όπως πιστοποιείται από το ιστορικό, τη ψυχιατρική κλινική εξέταση και τις αντίστοιχες κλίµακες.