ΝΕΥΡΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΊ ΒΙΟΔΕΊΚΤΕΣ ΑΠΌ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΌ ΦΛΟΙΌ ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΣΙΚΆ ΓΆΓΓΛΙΑ ΣΤΗΝ ΝΌΣΟ ΤΟΥ ΠΆΡΚΙΝΣΟΝ

Περίληψη

Η νόσος του Πάρκινσον (ΝΠ) είναι μια σύνθετη νευροεκφυλιστική διαταραχή, συσχετιζόμενη με τη ντοπα-
μινεργική απονεύρωση των βασικών γαγγλίων (ΒΓ), που οδηγεί σε ανώμαλα μοτίβα δραστηριότητας των
διασωθέντων νευρώνων των ΒΓ. Πρώιμες ηλεκτροφυσιολογικές καταγραφές σε παρκινσονικά ζωικά μοντέλα
βοήθησαν στη διερεύνηση της δυσλειτουργίας των κυκλωμάτων φλοιού-θαλάμου-ΒΓ-φλοιού και πρότειναν
μοντέλα που περιέγραφαν τις αλλαγές της νευρωνικής δραστηριότητας (συχνότητα, ρυθμός ή συγχρονισμός
εκφορτίσεων) που σχετίζονται με την ΝΠ. Επιπλέον, οι επεμβατικές καταγραφές σε ασθενείς με PD κατά
τη διάρκεια της διαδικασίας της Εν τω Βάθει Εγκεφαλικής Διέγερσης (DBS), επαλήθευσαν πολλά από τα
χαρακτηριστικά των παραπάνω μοντέλων, συμβάλλοντας παράλληλα στην ανάδειξη νευροφυσιολογικών
παραμέτρων, που θα μπορούσαν να παίξουν το ρόλο βιοδείκτη. Στη νευροφυσιολογία του DBS, ο όρος
βιοδείκτης χρησιμοποιείται συχνά για να περιγράψει ένα πρότυπο εγκεφαλικής δραστηριότητας, που παρέ-
χει πληροφορίες για συγκεκριμένα συμπτώματα ή θεραπευτικά αποτελέσματα. Τα τοπικά δυναμικά πεδί-
ου (LFPs) αντιπροσωπεύουν την συγχρονισμένη προσυναπτική και μετασυναπτική δραστηριότητα μεγάλων
πληθυσμών νευρώνων σε άμεση γειτνίαση με τα εμφυτευμένα ηλεκτρόδια. Η καταγραφή των LFPs από τα
ηλεκτρόδια θα μπορούσε να προσφέρει άμεση πληροφόρηση για τα ηλεκτροφυσιολογικά δεδομένα των
κυκλωμάτων και των πυρήνων – στόχων του DBS. Στην ανασκόπηση αυτή θα γίνει αναφορά σε πιθανούς
βιοδείκτες που χαρακτηρίζουν τις εν λόγω νευροφυσιολογικές αλλαγές στην ΝΠ και τη χρησιμότητα τους για
την παρακολούθηση και τη θεραπεία των συμπτωμάτων που σχετίζονται με αυτές.