ΑΓΓΛΙΚΑ

Περίληψη

Ο διαχωρισμός των τραχηλικών αρτηριών είναι ένα κοινό αίτιο ισχαιμικού αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου (ΑΕΕ) μεταξύ ασθενών νεότερης ηλικίας. Σε πολλές περιπτώσεις το διαχωριστικό ανεύρυσμα μιας καρωτίδας μπορεί να οδηγήσει σε (ψευδο-)απόφραξη αυτής. Επιπλέον, ένα αρχικώς αποφραγμένο αγγείο μπορεί να επανασυραγγοποιηθεί, καθώς το τοιχωματικό αιμάτωμα απορροφάται και μειώνεται σε όγκο. Αντίστροφα, ένα αγγείο με διαχωριστικό ανεύρυσμα μπορεί στην πορεία να αποφραχθεί εντελώς, καθώς επεκτείνεται το αρχικό τοιχωματικό αιμάτωμα ή σχηματίζεται ενδοαυλικός θρόμβος λόγω της μειωμένης ροής αίματος στο αγγείο. Επιπλέον, ο κίνδυνος ενός επαπειλούμενου ΑΕΕ μπορεί να σχετίζεται με αιμοδυναμική ανεπάρκεια του αγγείου λόγω στένωσης ή απόφραξής του. Η συνεισφορά παράπλευρων αρτηριακών δικτύων, όπως και οι παράμετροι ροής στα προσβεβλημένα αγγεία, μπορούν να βοηθήσουν τον κλινικό ιατρό να εκτιμήσει τον κίνδυνο λόγω ανεπαρκούς αιμάτωσης. Αν και η CTA και η MRA των αγγείων του τραχήλου μπορούν να αποκαλύψουν ή να επιβεβαιώσουν τη διάγνωση διαχωριστικού ανευρύσματος, δεν διαθέτουν την ικανότητα να μας πληροφορήσουν σχετικά με πιθανές αιμοδυναμικές αλλαγές, ενώ και ο ρόλος τους ως εργαλείο παρακολούθησης είναι περιορισμένος. Ο υπέρηχος των τραχηλικών και ενδοκράνιων αρτηριών, εν αντιθέσει, αποτελεί εξαιρετικό εργαλείο, που μπορεί να επαναλαμβάνεται συχνά για παρακολούθηση του διαχωριστικού ανευρύσματος, επιτρέποντας στον κλινικό ιατρό να παρακολουθεί τις συνεχείς αλλαγές στην προσβεβλημένη αρτηρία, καθώς και τις συνέπειές τους στις αιμοδυναμικές παραμέτρους περιφερικότερα της βλάβης. Εδώ παρουσιάζεται ένα παράδειγμα ενός ασθενούς με ταχεία εξέλιξη του διαχωριστικού ανευρύσματος, καθώς και θεραπευτικές αποφάσεις που λήφθηκαν επί τη βάση των υπερηχογραφικών ευρημάτων.