Η συμβολή του Αβικέννα στην Επιληψία

Περίληψη

Ο Αβικέννας ή Αμπού Αλή αλ-Χουσεΐν ιμπν Αμπνταλλάχ ιμπν Σινά ήταν άραβας μουσουλμάνος ιατρός
και φιλόσοφος περσικής καταγωγής του 11ου αιώνα και ένας από τους πιο λαμπρούς διανοητές της χρυσής
εποχής του Ισλάμ.
Ο Αβικέννας ασχολήθηκε εκτενέστατα με το ζήτημα της επιληψίας στο έργο του «ο Κανών» (Qânûn fi’ttibb), ένα κολοσσιαίο σύγγραμμα που αντιπροσώπευε την διασύνδεση μεταξύ του Ιπποκράτη, του Γαληνού
και της σύγχρονης ιατρικής και αποτέλεσε σημείο αναφοράς της ιατρικής επιστήμης επί σειρά αιώνων.
Ο Αβικέννας ορίζει την επιληψία σαν μια παθολογική κατάσταση που «αποτρέπει τα προσβαλλόμενα
όργανα να χρησιμοποιούν τις αισθήσεις και επηρεάζει την κίνηση και την όρθια στάση». Αποδίδει τη νόσο
σε κάποιο κώλυμα στις κοιλίες του εγκεφάλου, περιγράφει τις εστιακές και γενικευμένες επιληπτικές κρίσεις,
επιχειρεί μια ταξινόμησή τους, διαχωρίζει την παιδική επιληψία από αυτήν των ενηλίκων ενώ υποστηρίζει με
έμφαση ότι οι επιληπτικές κρίσεις εξαρτώνται γενικότερα από μια δυναμική αλληλεπίδραση μεταξύ ενδογενών, επιληπτογόνων και προκλητικών παραγόντων.
Η θεραπεία της μεσαιωνικής περσικής ιατρικής για την επιληψία είναι πολυπαραγοντική και στηρίζεται σημαντικά στις διαιτητικές συμβουλές και τη φαρμακευτική αγωγή που περιλαμβάνει έναν ατελείωτο κατάλογο
κόνεων, μιγμάτων, βαμμάτων, εκχυλισμάτων, δισκίων, αφεψημάτων, αλοιφών και επιθεμάτων.
Ο Αβικέννας δεν επέκτεινε σημαντικά τις γνώσεις πάνω στην επιληψία. ωστόσο, σε μια εποχή δαιμονολογίας και προκαταλήψεων αξίζει τον θαυμασμό μας για τον ζήλο του να συγκεντρώσει και να εμπλουτίσει τις
ιατρικές γνώσεις της εποχής του, για την επιμονή του να προάγει τις επιστήμες υγείας του ανθρώπου και για
την προσπάθεια του να κατανοήσει την φύση της ασθένειας με ορθολογικό και επιστημονικό πνεύμα.