«ΘΑ ΑΠΟΦΑΣΊΖΑΤΕ ΤΗ ΔΊΕΝΕΡΓΕΊΑ ΤΗΣ ΓΑΣΤΡΟΣΤΟΜΊΑΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΊΣ ΜΕ ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΗ ΑΝΟΊΑ;». ΜΊΑ ΚΡΊΤΊΚΗ ΒΊΒΛΊΟΓΡΑΦΊΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ

Περίληψη

Στο σύνολό τους, οι ασθενείς με άνοια οι οποίοι χαρακτηρίζονται από προοδευτική έκπτωση των νοητικών λειτουργιών, εντάσσονται σε μία ομάδα «υψηλού κινδύνου» για αφυδάτωση, υποσιτισμό και για ανάπτυξη πνευμονίας από εισρόφηση. Η αντιμετώπιση των διαταραχών σίτισης-κατάποσης που ταλανίζουν τους ασθενείς με άνοια τύπου Alzheimer στα μεσαία και τελικά στάδια της νόσου είναι μείζονος σημασίας, ενώ η διατήρηση της ελάχιστης απαιτούμενης διατροφικής λήψης αποτελεί καθημερινή πρόκληση για τους κλινικούς ιατρούς και άλλους επαγγελματίες υγείας. Για το μεγαλύτερο διάστημα του 20ού αιώνα η παροχή τεχνητής εντερικής διατροφής και κυρίως η διαδερμική ενδοσκοπική γαστροστομία (PEG) εθεωρείτο πως έλυνε τα προβλήματα σίτισης-κατάποσης στην προχωρημένη άνοια, ενώ παράλληλα συνέβαλε στην επιμήκυνση της ζωής αυτών των ατόμων, χωρίς όμως να είναι αποδεδειγμένα τα οφέλη από τη χρήση της στον πληθυσμό αυτό.
Η συνεχής διαμάχη σχετικά με την τοποθέτηση ή μη διατροφικών καθετήρων στους ασθενείς με άνοια, υπογραμμίζει την ανάγκη για κατανόηση των μειονεκτημάτων και πλεονεκτημάτων αυτών καθώς επίσης και για τον προσδιορισμό του όρου «ποιότητα ζωής» και πώς ο κάθε εμπλεκόμενος την αντιλαμβάνεται. Απαραίτητη κρίνεται η ενημέρωση και η εκπαίδευση του ιατρικού προσωπικού και των συγγενών στην διαχείριση των προβλημάτων σίτισης και κατάποσης σε ασθενείς με άνοια προκειμένου να ελαττωθεί η τοποθέτηση μη αναγκαίων καθετήρων σίτισης και οι πιθανές επιπλοκές τους, να βελτιωθεί η φροντίδα του ασθενή και να μειωθεί το εκτεταμένο κόστος για το υγειονομικό σύστημα.